Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

(Ελύτης)

ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ




«Μέσα στις φλόγες»
της Διδώς Σωτηρίου





Το βιβλίο αυτό είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο αλήθεια, την αλήθεια της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Η Αλίκη είναι ένα από τα παιδιά της οικογένειας Μάγη και μας αφηγείται την ιστορία της Μικρασιατικής καταστροφής αλλά έτσι όπως τα είδε και τα έζησε εκείνη και η οικογένειά της.
Η οικογένεια Μάγη είναι μία εύπορη οικογένεια που ζει στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας. Εκεί περιγράφεται η ζωή τους και οι φιλίες τους με Έλληνες και Τούρκους. Πόσο απλά ζούσαν! Ακόμη μας περιγράφει τη ζωή των απλών ανθρώπων πριν τη μεγάλη τραγωδία.
Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο η Μικρά Ασία είναι μία εύπορη γη που τη μοιράζονταν Έλληνες και Τούρκοι, πριν όμως αρχίσει η μεγάλη καταστροφή.
Έπειτα η Αλίκη και η οικογένεια της μετακομίζουν στη Σμύρνη. Κι όμως και εκεί δε θα μείνουν για πολύ καιρό γιατί θα έρθουν οι δύσκολες και πικρές μέρες της προσφυγιάς. Ξεριζωμός. Ένας ξεριζωμός για όλους τους δύσμοιρους Έλληνες της Μικράς Ασίας! Δυστυχία! Δυστυχία για όλους αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Πατρίδα τους. Τη πατρίδα που μοιράζονταν ήσυχα και ειρηνικά Έλληνες και Τούρκοι. Καλοί και κακοί. Πλούσιοι και φτωχοί.

Από τη Χριστίνα




«Ο ψεύτης παππούς»
της Άλκης Ζέη




Ο Αντώνης είναι ένα δεκάχρονο παιδί που ζει μαζί με τους γονείς του και τον παππού του, Μάριο.
Ο Αντώνης ακούει συνέχεια ιστορίες από τη ζωή του παππού του παλιά και αναρωτιέται αν όλες αυτές οι ιστορίες είναι αλήθεια. Είναι;
Οι ιστορίες που λέει ο παππούς, ο ψεύτης παππούς, όπως τον λέει ο Αντώνης, είναι αληθινές;
Ψεύτης; Ίσως.
Μα γιατί δεν τον πιστεύει, τι γίνεται;
Και τι γίνεται με την γιαγιά του παιδιού; Γιατί κανείς δε μιλάει γι’αυτήν;
Πώς είναι δυνατόν, τι μυστήριο κρύβεται πίσω από ένα πρόσωπο, τη «χαμένη» γιαγιά;
Πώς ένα ταξίδι στη Κω θα αλλάξει τη ζωή του Αντώνη;
Πώς μια πεταλούδα είναι η ψυχή της γιαγιάς, της μικρής Μαργκώς;
Και πώς ένα πουλί με λευκό φουλάρι είναι η ψυχή του παππού, του ψεύτη-του αληθινού παππού;


Βιβλιοπαρουσίαση από τη Χριστίνα





Βιβλιοπαρουσίαση από τη Χριστίνα



«Άννα και Θεοφανώ: πριγκίπισσες στα ξένα»  της Κίρας Σίνου


Η Άννα και η Θεοφανώ ήταν δύο πριγκίπισσες του Βυζαντίου. Η Θεοφανώ καταγόταν από μία αριστοκρατική οικογένεια και ήταν ανιψιά του Ιωάννη Τσιμισκή. Η Άννα ήταν μία πορφυρογέννητη πριγκίπισσα, αδελφή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου.
Η Θεοφανώ παντρεύτηκε τον συναυτοκράτορα του Όθωνα Α’, τον Όθωνα Β’ της Γερμανίας και κατάφερε να εκπολιτίσει τους λαούς της Δύσης, αφού δεν υπήρχε η ανάλογη μόρφωση όπως στο Βυζάντιο. Κατάφερε να μεταδώσει στους βάρβαρους λαούς το ελληνικό πνεύμα. Ακόμη και όταν πέθανε ο άντρας της , Όθωνας Β’ κυβέρνησε δίκαια και σωστά. Η θαυμάσια αρχιτεκτονική του Βυζαντίου καταγράφηκε και στην Ιταλία και Γερμανία.
Η Άννα παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Βλαντιμίρ της Ρωσίας, που για χάρη της βαφτίστηκε Χριστιανός μαζί με τον λαό του. Η Άννα κατάφερε να εκπολιτίσει και εκείνη τους Ρώσους. Εκτός από τη μόρφωση, την αρχιτεκτονική που τους πρόσφερε τους δίδαξε και τη Σοφία του Χριστού. Την εποχή της δημιουργήθηκαν σχολεία και εκκλησίες και με τη βοήθεια των Βυζαντινών δημιούργησαν δικό τους αλφάβητο, αφού μέχρι τότε δεν είχαν.
Η προσφορά της Άννας και της Θεοφανούς ήταν τεράστια. Κατάφεραν να δώσουν ελληνικά στοιχεία στους ξένους λαούς. Οι Γερμανοί ασχολήθηκαν με το έργο της Θεοφανούς, δυστυχώς όμως, με την Άννα δεν έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ. Αυτές οι δύο Βυζαντινές πριγκίπισσες κατάφεραν με την μόρφωση και την αγάπη τους για την πατρίδα τους να βοηθήσουν τους ξένους λαούς να γίνουν αντάξια κράτη του Βυζαντινού πολιτισμού.



«Η Μαρούλα της Λήμνου»
της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου



Η Μαρούλα Κομνηνή είναι μια ηρωίδα που έζησε το Μεσαίωνα στη Λήμνο. Είναι σχεδόν άγνωστη στους περισσότερους και η συγγραφέας θέλει να ζωντανέψει το μισοσβησμένο της άστρο μέσα στους αιώνες.

Ο Κ. Παλαμάς την ονόμασε «Θεά της Νίκης»
Ο Ντοντίνι «Αργεία Τελέσιλα»
Ο ιστορικός Μπωντιέ « Ιωάννα της Λωρραίνης»
Ο Σαμπέλιο «Υψιπύλη»
Ο Βιανόλι «Ένοπλη Παλλάδα»
Όπως και να την ονόμασαν η προσφορά της ήταν τεράστια διότι πολέμησε τους Τούρκους και εμψύχωνε τους στρατιώτες με μια λάμψη, εκλεκτή από κάτι ξεχωριστό, ουράνιο και αιώνιο.
Η Μαρούλα Κομνηνή πολέμησε αντάξια στην ιστορία του έθνους της και έμεινε σεμνή και ταπεινή στη ζωή της. Παράδειγμα, ότι όταν της προσφέρθηκε να παντρευτεί έναν, που θα είχε διαλέξει εκείνη, από τους διαλεχτούς αξιωματικούς της Βενετίας και να προικιστεί από τον κρατικό θησαυρό της χώρας, αρνήθηκε λέγοντας πως ό,τι έκανε το έκανε για την ελευθερία της χώρας της και ίσως ο λόγος να ήταν και αυτός, δηλαδή, ότι μπορεί να υπήρχαν φιλικές σχέσεις ανάμεσα σε Βενετούς και Έλληνες, οι Βενετοί όμως δε σταμάτησαν να είναι οι κατακτητές στην ξένη γη, στην ελληνική γη.
Η Μαρούλα ήταν μια Ελληνίδα αντάξια του έθνους και της Πατρίδας της.

Ήταν « Η Κόρη της Λήμνου» ...
Ήταν Ελληνίδα...και το μισοσβησμένο της άστρο θα μείνει φωτεινό για πάντα...


(από τη Χριστίνα)



Η Χριστίνα προτείνει να διαβάσετε:



«Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ».



Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ μιλάει για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μικρή Εβραία Άννα Φρανκ αναγκάζεται να κρύβεται με την οικογένειά της και άλλους τέσσερις Εβραίους. Στο ημερολόγιό της γράφει τις σκέψεις της για τη ζωή στο καταφύγιο και τις ελπίδες της για ειρήνη.
Η Άννα ήταν μια κοπέλα με όνειρα, όπως όλοι οι άνθρωποι και θέληση για ζωή. Ζούσε την κάθε μέρα με ζωντάνια. Ακόμα και τις δύσκολες στιγμές που περνούσε τις αντιμετώπιζε με αισιοδοξία και προσδοκούσε έναν ελεύθερο κόσμο.
Δυστυχώς, όσοι κρύβονταν στην πτέρυγα συνελήφθησαν στις 4 Αυγούστου του 1944 και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το Μάρτιο του 1945 η Άννα Φρανκ πεθαίνει λίγο πριν την απελευθέρωση της Ολλανδίας.


Το βιβλίο αυτό μου άρεσε γιατί εκφράζει τις ελπίδες ενός παιδιού ακόμα και σε καιρό πολέμου, αλλά και τη θέληση του για ζωή που είναι δυνατότερη από το θάνατο.

Αποσπάσματα που μου άρεσαν:

«Θέλω να συνεχίσω να ζω και μετά το θάνατό μου...»

«Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος θα κάνει ευτυχισμένους και τους άλλους. Ένας άνθρωπος που έχει θάρρος και πίστη δε θα πεθάνει ποτέ δυστυχισμένος!»

«Κάθε μέρα νιώθω ότι αναπτύσσομαι εσωτερικά, νιώθω την απελευθέρωση να πλησιάζει, την ομορφιά της φύσης, την καλοσύνη των ανθρώπων του περιβάλλοντός μου, νιώθω πόσο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική είναι αυτή η περιπέτεια!»



Ομορφίτα.
Της Νίκης Λαδάκη-Φιλίππου.

Πολλά ντουφέκια σε παράταξη
πολλά κορμιά σε γραμμή
πολλές φωλιές χωρίς πουλιά
και η απορία για το μπαρούτι και τον θάνατο

και μια ειρηνοφόρα κατάνυξη να γλείφει
τις καρδιές

κι απέναντι μια άλλη ανθρώπινη παράταξη
από αδελφούς αλλόφυλους
άλλα ντουφέκια σε γραμμή
άλλα κορμιά σε σχηματισμό
άλλα δέντρα στο ίδιο δάσος

κι όλα μαζί να ατενίζουν
το ανεύρετο πάνω στη γη πρόσωπο του Θεού.



Μια ερμηνευτική προσέγγιση από τη Χριστίνα, μαθήτρια της Στ΄ Δημοτικού.

Η Νίκη Λαδάκη – Φιλίππου με αφορμή το ακριτικό προάστιο της Λευκωσίας, Ομορφίτα, που το μεγαλύτερο τμήμα του είναι σήμερα κατεχόμενο, έγραψε το παραπάνω ποίημα. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 το προάστιο καταλήφθηκε από τον τουρκικό στρατό και εκτοπίστηκαν όλοι οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί του.
Μ` αυτό το ποίημα η Νίκη Λαδάκη- Φιλίππου θέλει να μας δείξει ότι όλα είναι έτοιμα για τον πόλεμο. Τα τουφέκια, οι στρατιώτες στη γραμμή, έτοιμοι για τη σύγκρουση. Παντού ερημιά, άδειες φωλιές πουλιών. Μια απορία γεννιέται μέσα τους , γιατί τόσοι αθώοι άνθρωποι να πολεμάνε και να πεθαίνουν. Μπορεί όλα να είναι έτοιμα για τον πόλεμο αλλά οι στρατιώτες θέλουν να βρουν την ειρήνη που αγγίζει τις καρδιές τους.
Απέναντι η αντίπαλη παράταξη. Έτοιμοι κι εκείνοι να επιτεθούν στους αλλόφυλους αδελφούς. Κι όμως, κι από εκείνη την πλευρά αναζητούν την ειρήνη.
Το ποίημα θέλει να μας δείξει την ελπίδα των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, ένα φωτεινό σημάδι από το Θεό για την ειρήνη στον κόσμο που όμως, δυστυχώς, δε φαίνεται από πουθενά. Στον πόλεμο χάνονται οι αξίες και τα ιδανικά και όλοι πρέπει να καταλάβουν τη δυστυχία που σκορπά απλόχερα και την καταστροφή που σπέρνει.

Κύπρος 1974

«Το σεντούκι με τα αμύθητα σεντέφια» της Τζέμης Τασάκου.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας είναι η Κλειώ, η οποία είναι μοναχοπαίδι. Ζει μαζί με τους γονείς της, τον παππού της και μια οικιακή βοηθό. Είναι Έλληνες της Μικρά Ασίας. Η ιστορία διαδραματίζεται από το 1914 έως το 1923. Ο παππούς της Κλειώς της λέει ιστορίες με τους Αρχαίους Έλληνες αλλά και διάφορους μύθους. Ακόμα της αφηγείται και για τον Τρωικό πόλεμο. Επίσης της έχει πει ότι όταν μεγαλώσει κι εκείνος πεθάνει, της έχει αφήσει ένα σεντούκι με αμύθητα σεντέφια. Οι Έλληνες εδώ στην Ελλάδα κάνουν σχέδια για να ελευθερώσουν τη Μικρά Ασία από τους Τούρκους και οι Μικρασιάτες ζουν με αυτήν την ελπίδα. Αυτό το βιβλίο διηγείται για το τι έγινε πριν και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά έτσι όπως τα είδε και τα έζησε η πρωταγωνίστριά μας. Τι ήταν όμως αυτά τα αμύθητα σεντέφια; Ήταν ένας πραγματικός θησαυρός ή η πνευματική κληρονομιά που της άφησε ο παππούς της και που την βοήθησε να σταθεί στα πόδια της τις δύσκολες στιγμές που πέρασε; Παρουσίαση του βιβλίου από τη Χριστίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου